Historia

rasy Akita

„Akitę i Akitę Amerykańską łączy wspólna historia licząca niemal 5000 lat, czego dowodzą prace archeologiczne prowadzone w ubiegłym wieku w północnej części wyspy Honsiu, podczas których odkryto szczątki kostne, rysunki naskalne i figurki z terakoty psów, przypominających rasę Akita, z wyprostowanymi uszami i zawiniętym ogonem.

Za miejsce pochodzenia Akity uważa się region Thoku w dzisiejszej prefekturze Akita, od którego wzięła nazwę rasa. Na jej rozwój bez wątpienia duży wpływ miało środowisko naturalne. Prefektura Akita jest w przeważającej części górzysta, odznacza się surowym klimatem tak, że śnieg pokrywa zbocza nawet przez pół roku.

Do tych trudnych warunków musieli przystosować się przodkowie Akit. Wspinanie lub schodzenie, jak uważają specjaliści AKIHO, mogło negatywnie oddziaływać na płynność ruchową dzisiejszych psów. Od wschodu trudno dostępne góry Ou i Dewa, w środkowej części prefektury Akita, powodowały naturalną izolację, co sprzyjało zachowaniu i utrwaleniu pierwotnych cech zwierząt. Przodek dzisiejszej Akity znany był pod Akita matagi (matagi - osiedla myśliwych). Ograniczona możliwość uprawy sprawiła, że mieszkańcy regionu trudnili się łowiectwem i rybołówstwem.

W polowaniach na grubego zwierza (jelenia, dzika i niedźwiedzia) pomagały im psy, które tropiły, następnie trzymały ofiarę pod kontrolą aż do nadejścia myśliwych. Najczęściej w polowaniu brały udział suka i pies, stosując taktykę podobną do wilków.

Okres Edo

Życie i użytkowość psów zmieniła się drastycznie w okresie zwanym Edo (1603- 1868), podczas którego Japonia była całkowicie odizolowana od reszty świata. Na początku 1600 r. pod Odate (prefektura Akita) odkryto złoto. Powstające kopalnie złota i niestabilna sytuacja w wyniku wojen domowych tworzyły atmosferę niepewności i zagrożenia. Wówczas to zaczęto używać Akit do pilnowania posesji.

Każda rodzina trzymała u siebie psy pochodzące z tej samej linii krwi, a bardzo często nawet tego samego koloru. To nowe zadanie spowodowało zwiększenie rozmiaru rasy. Z tego okresu wywodzi się także zwyczaj nazywania psa imieniem właściciela i kolorem szaty.

Szogun Tsunay-oshi

Na wspomnienie zasługuje V szogun z rodu Tokugawa o imieniu Tsunay-oshi (1646-1709), nazwany „Szogunem – miłośnikiem psów”, który wprowadził 135 norm ochrony zwierząt. „Rozporządzenia współczucia dla bytów żywych” wyprzedziły trzy wieki swoją epokę. 45 z nich odniosło się do opieki nad sierotami, 33 do opieki nad psami i kotami, 17 nad końmi, a pozostałe nad ptakami.

Po raz pierwszy w historii powstały zapisy, przewidujące natychmiastowy areszt, a w niektórych przypadkach śmierć tego, kto znęca się lub rani psa. Tsunayoshi nakazywał także budowę schronisk dla psów. Podczas 30 lat jego rządów upowszechniła się tradycja używania specjalnej uprzęży dla Akit w kolorze odpowiadającym warstwie społecznej właściciela oraz uprzęży ceremonialnych, zakładanych i mocowanych zgodnie ze szczegółowym protokołem.

Sam szogun prowadził Akitę ubraną w obrożę podkreślającą rangę rodu. W epoce Edo pozwolenie na posiadanie psa tej rasy miały tylko wysokie warstwy społeczne. Przypisywano też Akitom cech nadprzyrodzone. Do dziś jej figurka uważana jest w Japonii za symbol szczęścia.

Legenda Hachiko

Narodowym symbolem wierności stał się Hachi (czyli Osiem; w zdrobnieniu Hachiko), biały Akita urodzony 10 listopada 1923 r., w Odate, który ósmego tygodnia życia w pewnej rodzinie w Tokio. Jego dzień wyznaczało odprowadzanie opiekuna na stację Shibuia i oczekiwanie na jego powrót o godz. 15.00. 21 maja 1925 r. właściciel, prof.. Hidesaburo Ueono, który codziennie dojeżdżał do pracy na Cesarski Uniwersytet w Tokio, doznał śmiertelnego udaru. Hachi czekał na jego powrót na stacji aż do swojej śmierci 8 marca 1935 r., stają się symbolem wierności.

Uczestniczył w uroczystości odsłonięcia wzniesionej na jego cześć statuy z brązu autorstwa rzeźbiarza Teru Ando (Statua została w czasie II w. św. przetopiona w celach wojskowych, ale w 1948 r. Takeshi Ando odtworzył figurę, która gromadzi obecnie tłumy turystów. Wielu młodych Japończyków oświadcza się w tym symbolicznym miejscu). Ciało psa zostało zabalsamowane i jest eksponowane w Narodowym Muzeum Przyrody i Nauki. Część kości przeniesiono do Aoyama i pochowano przy grobie Hidesaburo Ueno.

Rozwój

Rasy

Pierwotne japońskie psy były małe lub średniej wielkości. Od 1603 r. w regionie Akita do walk psów używano Akita matagi (średniej wielkości psa do polowań na niedźwiedzie). Od 1868 r. Akita matagi krzyżowano z rasami tosa i mastif, co spowodowało zwiększenie ich masy, ale i utratę cech typowych dla szpica. W 1908 r. zabroniono walk psów, lecz nadal rozwijano Akitę jako rasę dużych psów japońskich.

Podczas II w. św. ze skóry psów szyto futra do odzieży wojskowej. Policja nakazała schwytanie i konfiskatę wszystkich psów innych niż owczarki niemieckie stosowane do celów militarnych. Próbowano uratować rasę, krzyżując Akity z owczarkami niemieckimi. Ocalałe z wojennej pożogi psy dzieliły się na trzy odrębne typy: Akita matagi, Akita do walk, Akita jako pies pasterski, co powodowało zamieszanie w procesie kształtowania i przywracania czystej rasy. Chwilową, choć ogromną popularnością, cieszył się Kongo Go z linii Dewa, który wykazywał wpływ mastifa i owczarka niemieckiego.

Jednak eksperci kynologiczni nie zaakceptowali tego typu psa jako rdzennej rasy japońskiej. Podjęto działania, by wyeliminować cechy pochodzące z obcych linii. W procesie tym posłużyli się typem Akity matagi. W ten sposób udało się ustabilizować czysta linię dużego psa japońskiego, taką jaką znamy dzisiaj (chodzi tu głównie o wielkość, gdyż wygląd zewnętrzny aktualnej Akity jest atrakcyjniejszy: obfitsza sierść, piękny puszysty ogon, grube ucho, szlachetna głowa, krótszy tułów-szczególnie u samców).

Powojenny intensywny rozwój rasy przebiegał w trzech nurtach: japońskim, amerykańskim i europejskim. Japoński zaowocował wspomnianymi wyżej cechami, które są nadal uszlachetniane. Nurt amerykański zrodził po latach nową rasę czyli Akitę amerykańską, znacznie większą, masywniejszą i nie zachowującą klasycznego ubarwienia Akity japońskiej. A europejski nurt to wypadkowa tych dwóch linii, krzyżowane między sobą. Do 2000 r. Akity w typie japońskim i amerykańskim oceniane były na jednym ringu jako jedna rasa, co powodowało wiele kontrowersji i nieporozumień. …” (autor Jan Pazgan str. 174-178)*

*Powyższy tekst został zaczerpnięty z jedynej polskojęzycznej pozycji książkowej pt.
„Szpice i Psy w typie pierwotnym Psy rasowe V grupa FCI” Praca zbiorowa pod redakcją Agnieszki Falęckiej, Izabeli Przeczek, Ryszarda Wacławika

Kilka

Ciekawostek

Posiadacze długowłosych Akit przypisują im większą sympatię w stosunku do dzieci i towarzyskość. Jeśli więc nie chcecie wystawiać waszego psiaka, warto rozważyć wybór osobnika długowłosego.

Ciekawostka

W 2004 roku opublikowano badania genetyczne, które wykazały, że choć istnieje wiele ras psów o wyglądzie zdecydowanie bardziej zbliżonym do wilków, to między innymi Akita (obok Shar-pejów, Chow-chowów oraz Shiby) jest tak naprawdę jednym z najbliższych krewnych tego dzikiego zwierzęcia.

Ciekawostka

Rasa pochodzi z prefektury Akita na wyspie Honsiu w Japonii. Stąd wzięła się jej nazwa.

Ciekawostka

Akita jest jedną z najstarszych azjatyckich ras, a jej historia sięga najprawdopodobniej nawet 5 tysięcy lat wstecz, szacuje się, że ich imigracja na wyspy miała miejsce od ok. 15 000 roku przed naszą erą do 300 roku p.n.e., wraz z pierwszymi osadnikami nazywanymi Aine. Ich dzieje powinno się szukać na bardzo starych glinianych naczyniach czy odlewach z brązu sprzed setek lat.

Ciekawostka

Mimo krótkowłosych rodziców w miocie mogą zdarzyć się wśród urodzonych szczeniąt psiaki długowłose.

Ciekawostka

Właściciele Akit mówią że futerko Akit jest futerkiem „samoczyszczącym się”, musi tylko wyschnąć i samo odpada – to prawda

Ciekawostka

W 1957 roku dwadzieścia Akit wzięło udział w ekspedycji na biegun południowy. Wyprawa została przerwana ze względu na złe warunki pogodowe, japońska grupa eksploratorów wróciła do domów i pozostawiła psy same sobie. Co ciekawe, trzy lata później na biegun południowy ruszyła kolejna wyprawa. W dawnym obozie polarników znaleziono psy w wyjątkowo dobrej kondycji i zdrowiu. Z dwudziestu psów pozostało dwanaście Akit. Dowiodły w ten sposób o swojej niezaprzeczalnej wytrzymałości, sile zaradności i inteligencji.

Ciekawostka

Większość wielbicieli psów słyszało o filmie pod tytułem „Mój przyjaciel Hachiko„. To prawdziwy wyciskacz łez i co najważniejsze jest to historia oparta na faktach. W którym przedstawiono niezwykłe świadectwo wierności i oddania, a także bezmiaru psiej miłości do człowieka. Film w reżyserii Lasse’a Hallströma poruszy nawet największych twardzieli.

Ciekawostka

W 1931 roku Akity zostały oficjalnie uznane w Japonii za japoński pomnik przyrody.

Ciekawostka

Akity bardzo szybko myślą i chodzą „swoimi ścieżkami” przez co często zostają porównywane do kotów, Ponadto są bardzo zazdrosne

Ciekawostka

Mówi się „raz Akita zawsze Akita” oraz „Akity są jak orzeszki – uzależniają” – zarówno pierwsze jak i drugie powiedzenie to prawda

Ciekawostka

Wśród psów, psy rasy Akita są jedną z najbardziej pierwotnych ras na świecie.

Ciekawostka

Masz pytania?

Napisz do nas!

+48 501 315 875

kontakt@tomomi.pl

    Tomomi w stowarzyszeniach

    Tomomi w stowarzyszeniach

    ZKwP

    ZKwP - Związek Kynologiczny w Polsce –Jest to organizacja o zasięgu krajowym, która wchodzi w skład Międzynarodowej Federacji Kynologicznej – FCI. ZKwP jest organizacją zrzeszającą hodowców i miłośników psów powołana 28 lipca 1938 roku.

    FCI, czyli Fédération Cynologique Internationale, to międzynarodowa organizacja kynologiczna mająca swą siedzibę w Thuin w Belgii. FCI jest nadrzędną jednostką dla głównych organizacji kynologicznych w Europie Azji, Afryce, Ameryce Środkowej, Ameryce Południowej, Australii, Nowej Zelandii. Należy do niej 99 organizacji krajowych, jest największa międzynarodowa organizacja kynologiczna.

    AKIHO – to japońskie Stowarzyszenie hodowców psów rasy Akita, które powstało na rzecz zachowania i ochrony rasy Akita w Odate w Japonii w roku 1927. Akiho Central Europe jest jednym z europejskich oddziałów japońskiego stowarzyszenia AKIHO (skrót od Akita Inu Hozonkai, z jap. Stowarzyszenie).

    x